COLEGAS

sábado, 11 de junio de 2011

O futuro da pega.




Mirando paseniño ao noso redor podemos, en ocasións, ser testemuñas de momentos fantásticos, únicos e cheos de beleza. Vivimos nun mundo tan absolutamente cheo de beleza, que a súa abundancia cega en ocasións o senso dalgúns, impedíndolle apreciar o valor do noso entorno e a súa fraxilidade, antepondo entón os intereses persoais aos comúns. Antepondo entón o interese dunha soa especie perante aos millóns de especies restantes que habitan, con pleno dereito, esta nosa terra.

Camiñar un intre, atento a cada movimento, fainos atopar o momento mesmo da emancipación dun polo de pega (Pica pica), quizáis un dos momentos máis difíciles na vida dun paxaro, cando un día abandona a calor e a seguridade do niño, para aventurarse nun mundo cheo de perigos, sin saber apenas voar.

A pega, tan popular como descoñecida, provoca filias e fobias a partes iguais entre a poboación galega. En regresión en certos puntos do noso territorio, parece que son as poboacións urbanas as que presentan un mellor estado de saúde, formando durmideiros en ocasións numerosos, que parecen molestar a aqueles que xa se esqueceron do significado da palabra convivir.

A sabia memoria dos antergos deixou o seu coñecimento sobre a pega plasmado en multitude de topónimos sementados pola nosa provincia, como As Pegas, no concello limiao de Sandiás, ou os Campos da Pega ou a Corga da Pega no concello de Oimbra (no Val do Támega).

Que futuro lle agardará a este polo de pega ourensán?

1 comentario: