Como sabedes o próximo luns día 25 de xullo de 2011 festéxase en Galiza o día do patrón, Santiago, con tal fin amósovos outra mostra iconográfica dunha igrexa adicada a este apóstolo, neste caso a Igrexa de Santiago de Ribadavia, templo románico do século XII, moi rico no que á simboloxía zoomórfica se refire.
Desta volta analizaremos un dos numerosos capiteis cos que conta este templo románico, e que chama poderosamente a atención fronte ao resto. Os canecillos das igrexas románicas veñen a simbolizar, como dixemos anteriormente, os pecados e perigos que perseguen aos cristiáns, e que aparecen amparados e protexidos polo tellado da igrexa, símbolo en sí mesmo do poder do novo Deus.
Nun dos nomeados capiteis apreciamos unha curiosa estampa, que plasma en pedra inmortal o momento mesmo no que unha águia real captura a presa, neste caso un coello. Esta escea ven a simbolizar como o diaño mesmo capura as ánimas dos cristiáns para levalas ao inferno.
Ao longo da historia da humanidade a representación das grandes aves rapaces foi frecuentemente usada para representar tanto ao mal, como ao ben ou ao poder das clases poderosas, signo da admiración e temor a partes iguais que as águias reais provocan na poboación, aínda hoxe en día.
Froito desta dobre moral topamos hoxe en día como consecuencia a crítica situación na que se atopa a poboación nidificante galega de águia real ou aigue (Aquila chrysaetos), que por unha banda aparece fortemente perseguida tanto directa coma inderectamente por diversas causas, feito común a todos os depredadores que se atopan na cúspide da cadea alimentaria.
Lonxe quedan os tempos nos que a águia era un símbolo sacro, prácticamente intocable, e cercanos nos que a súa imaxe foi vilmente utilizada coma símbolo da franquicia do horror de gobernos autoritarios.
No hay comentarios:
Publicar un comentario