Moitas veces temos falado da riqueza herpetolóxica da capital de Ourense, sen embargo esta riqueza non só atinxe ao concello de Ourense, senón que tamén é un feito común á toda a bisbarra, ou mellor dito á depresión Ourensá e os montes que a circundan, que lle confiren unha climatoloxía fortemente influenzada polo mediterráneo.
Un dos lugares herpetolóxicamente máis interesantes son os diversos cursos fluviais que desembocan no pai Miño cando discorre pola depresión, moitos deles fortemente alterados e contaminados, existen pola contra outros que amosan un estado de conservación moi aceptabel. Entre eles atopamos ao río Barbantiño, que no seu treito final actúa coma límite municipal entre os concellos de Punxín e Ourense.
Este río, cunha cobertura vexetal de ribeira en bó estado e cun marco agrícola e rural na contorna, amosa unha riqueza salientable no que a hérpetos se refire.
Entre as especies presentes atopamos ao gardafontes verde (Triturus marmoratus) o maior dos gardafontes que podemos topar na Galiza, e quizáis tamén un dos anfibios máis chamativos da nosa fauna.
Desta volta amósovos uns cantos exemplares atopados a principios do presente mes a carón do río Barbantiño.
Un dos lugares herpetolóxicamente máis interesantes son os diversos cursos fluviais que desembocan no pai Miño cando discorre pola depresión, moitos deles fortemente alterados e contaminados, existen pola contra outros que amosan un estado de conservación moi aceptabel. Entre eles atopamos ao río Barbantiño, que no seu treito final actúa coma límite municipal entre os concellos de Punxín e Ourense.
Este río, cunha cobertura vexetal de ribeira en bó estado e cun marco agrícola e rural na contorna, amosa unha riqueza salientable no que a hérpetos se refire.
Entre as especies presentes atopamos ao gardafontes verde (Triturus marmoratus) o maior dos gardafontes que podemos topar na Galiza, e quizáis tamén un dos anfibios máis chamativos da nosa fauna.
Desta volta amósovos uns cantos exemplares atopados a principios do presente mes a carón do río Barbantiño.
Boas rapas,
ResponderEliminarun pouco tarde para estar na auga, ainda que en Ourense parecen botar mais tempo que na costa.
Hola Alberto, muchos de estos deben morir todos los años en las piscinas. Me acuerdo hace años en Canibelos, muy cerca de Ourense capital, en una pequeña piscina de poco mas de 5 metros de diámetro conseguí salvar mas de 50 adultos de marmoratus y un montón de larvas.
ResponderEliminarCreo que esa mortalidad debe ser mas importante de lo que pensamos, sobre todo cuando las piscinas quedan descubiertas en invierno y primavera y se limpian cuando llega el verano.
un abrazo
Cierto David y César, habría que hacer un trabajo intenso en las piscinas que la gente prepara antes del verano para concienciar en la medida de lo posible y salvar a nuestros anfibios. Ya os enseñaré alguna iniciativa en ese sentido pronto.
ResponderEliminarUn saludo!