Cuco na serra de San Mamede.

Dicía a miúdo a miña avoa materna, asturiana de nacimento e galega de adopción, un refrán curioso que facía referencia á unha especie de ave, moi popular tanto polo seu reclamo como, sobre todo polo seu comportamento reproductivo, o cuco (Cuculus canorus).

Dicía a miña avoa: "soy de la opinión del cuco, paxarín que nunca anida, pon en huevu en nido ajeno y otru paxaro lu cría".

O cuco é unha ave migradora que pasa o inverno en África para chegar na primavera a críar no continente europeo. Unha vez chega os cucos macho enchen os nosos campos e montes co seu reclamo, o coñecido Cuu.Cuu. Unha das características máis peculiares desta especié a o seu comportamento reproductivo, xa que se trata dunha ave parásita.

Cando chega o momento de por os ovos, a femia pescuda niños doutras especies onde por os ovos para que sexan esas especies as que críen os seus polos. As femias de cuco son capaces de por ovos que imitan case á perfección o deseño cromático dos ovos da especie parasitada. Cando o polo de cuco nace, aínda sen prumas, pode tirar do niño aos ovos e polos xa nados da especie parasitada. aínda que en ocaións pode convivir cos seus irmás adoptivos, que de todos os xeitos estarán en condicións desfavorables perante ao irmán adptivo. Normalmente de maior tamaño que eles e con maiores requerimentos alimenticios.

Os cucos adultos aliméntanse sobre todo de eirugas, este feito pon de manifesto a importancia desta especie para o control de pragas como a da procesionaria do piñeiro.

As imaxes amosan un cuco macho fotografado no mes de xuño na Serra de San Mamede.