"Cas pedras que con duro intento te lanzan os críticos, ben podes erixirte un monumento"- Kant (1724-1805)- Filósofo alemán.
Mioto é un nome vernáculo moi extendido na provincia de Ourense para denominalas especies de aves rapaces de tamaño medio (Milvus, Pernis, Buteo). Boa prova desa extensión é o gran número de topónimos que atopamos refeferido a este vernáculo como A Mioteira (San Cibrao das Viñas e Baños de Molgas), O Mioto (Lobeira) ou Os Miotos (Muiños).
O concello de Vilar de Santos é o máis pequeno dos que conforman a bisbarra da Limia, atoándose dividido en duas zonas claramente diferenciadas, a metade Sur, na que se realizou a concentración parcelaria, preséntase como unha chaira agrícola, con escasas mostras de vexetación arbórea ben conservada e rios canalizados. O Norte, onde non se realizou a concentración parcelaria aínda, amosa aínda un marco agrícola tradicional e amplas mostras de vexetación arbórea autóctona ben conservada.
A pesar da súa pequena extensión (apenas 7 km2), este recuncho limiao acolle unha poboación de 8-12 parellas de mioto abelleiro (Pernis apivorus), que conqueriron, durante as pasadas tempadas de cría, unha producción media por parella de 2.5 polos/par.
No concello a especie aparece ligada á vexetación arborea de ribeira, dos cursos de auga do mesmo, composta por amieiros (Alnus glutinosa), que a especie usa preferentemente como lugar de aniñamento, ou choupos (Populus sp), usando ocasionalmente carballos (Quercus sp) sempre que estes se atopen perto de cursos de auga.
Nas tres zonas de augas permanentes do concello, parte das areeiras da Limia, a canle de Antela e no río Limia, non se constatou a reproducción da especie.
É necesario sinalar que a concentración parcelaria do concello, e tamén do resto da bisbarra, trouxo consigo unha atroz deforestación. Do mesmo xeito a canalización dos rios e regatos temporais da zona, e posterior mantemento, destruiu gran parte das mostras de vexetación de ribeira.
Nas imaxes, un mioto abelleiro fotografado en Vilar de Santos o pasado día 22 de maio de 2010.
Mioto é un nome vernáculo moi extendido na provincia de Ourense para denominalas especies de aves rapaces de tamaño medio (Milvus, Pernis, Buteo). Boa prova desa extensión é o gran número de topónimos que atopamos refeferido a este vernáculo como A Mioteira (San Cibrao das Viñas e Baños de Molgas), O Mioto (Lobeira) ou Os Miotos (Muiños).
O concello de Vilar de Santos é o máis pequeno dos que conforman a bisbarra da Limia, atoándose dividido en duas zonas claramente diferenciadas, a metade Sur, na que se realizou a concentración parcelaria, preséntase como unha chaira agrícola, con escasas mostras de vexetación arbórea ben conservada e rios canalizados. O Norte, onde non se realizou a concentración parcelaria aínda, amosa aínda un marco agrícola tradicional e amplas mostras de vexetación arbórea autóctona ben conservada.
A pesar da súa pequena extensión (apenas 7 km2), este recuncho limiao acolle unha poboación de 8-12 parellas de mioto abelleiro (Pernis apivorus), que conqueriron, durante as pasadas tempadas de cría, unha producción media por parella de 2.5 polos/par.
No concello a especie aparece ligada á vexetación arborea de ribeira, dos cursos de auga do mesmo, composta por amieiros (Alnus glutinosa), que a especie usa preferentemente como lugar de aniñamento, ou choupos (Populus sp), usando ocasionalmente carballos (Quercus sp) sempre que estes se atopen perto de cursos de auga.
Nas tres zonas de augas permanentes do concello, parte das areeiras da Limia, a canle de Antela e no río Limia, non se constatou a reproducción da especie.
É necesario sinalar que a concentración parcelaria do concello, e tamén do resto da bisbarra, trouxo consigo unha atroz deforestación. Do mesmo xeito a canalización dos rios e regatos temporais da zona, e posterior mantemento, destruiu gran parte das mostras de vexetación de ribeira.
Nas imaxes, un mioto abelleiro fotografado en Vilar de Santos o pasado día 22 de maio de 2010.
No hay comentarios:
Publicar un comentario