A voltas coa ubicación definitiva do proxecto para a SOGAMA do Sur da Galiza, parece que ninguén quere dar unha resposta definitiva sobre cal será o fin desta nova ameaza para o medio ambiente galego.
Entrados xa de cheo no século XXI, pensar que a incineración de resíduos é unha opción é un discurso que carece de peso científico. Unha sociedade abanzada debe por a deisposición dos cidadáns os mecanismos necesarios para a reciclaxe dos resíduos que produce. Xa que o proxecto da incineradora o único que logrará é a especulación coa fin e transposte do lixo producido polos asentamentos humanos. Pensar que a incineradora producirá postos de traballo é un discurso demagóxico que carece de fundamento, xa que é a recicaxe, que da unha segunda oportunidade aos nosos resíduos, un mecanismo moito máis eficaz laboralmente, e que dotará ao pobo dun tecido laboral ecolóxico e moderno.
Pensade, benqueri@s siareir@s, na emisión de gases nocivos dunha pranta incineradora, pensade, tan só por un intre nos custes de transporte, pensade na xestión de que entre un 20 e un 30 % do peso incinerado se transforma en cinsas, tóxicas asemade, e de dificil tratamento. A onde irán a parar esas cinsas?
A xestión dos resíduos non debe ser unha hipoteca do noso futuro, senón unha inversión que afonde no progreso da nosa sociedade.
Para os limiaos, coa experiencia da vidrieira ás costas e a nosa costa, debemos aprender dos erros pasados, e evitar que se especule novamente co futuro, imperfecto da nosa bisbarra.
Entrados xa de cheo no século XXI, pensar que a incineración de resíduos é unha opción é un discurso que carece de peso científico. Unha sociedade abanzada debe por a deisposición dos cidadáns os mecanismos necesarios para a reciclaxe dos resíduos que produce. Xa que o proxecto da incineradora o único que logrará é a especulación coa fin e transposte do lixo producido polos asentamentos humanos. Pensar que a incineradora producirá postos de traballo é un discurso demagóxico que carece de fundamento, xa que é a recicaxe, que da unha segunda oportunidade aos nosos resíduos, un mecanismo moito máis eficaz laboralmente, e que dotará ao pobo dun tecido laboral ecolóxico e moderno.
Pensade, benqueri@s siareir@s, na emisión de gases nocivos dunha pranta incineradora, pensade, tan só por un intre nos custes de transporte, pensade na xestión de que entre un 20 e un 30 % do peso incinerado se transforma en cinsas, tóxicas asemade, e de dificil tratamento. A onde irán a parar esas cinsas?
A xestión dos resíduos non debe ser unha hipoteca do noso futuro, senón unha inversión que afonde no progreso da nosa sociedade.
Para os limiaos, coa experiencia da vidrieira ás costas e a nosa costa, debemos aprender dos erros pasados, e evitar que se especule novamente co futuro, imperfecto da nosa bisbarra.
No hay comentarios:
Publicar un comentario