Xa fai un certo tempo que non falamos dalgunha das razas autóctonas típicas da nosa provincia. Hoxe tocará a vaca caldelá, raza vacuna propia das Terras de Caldelas.
A raza caldelá é a raza vacuna propia das Terras de Caldelas, adaptada as condicións duras dun terreo agreste e climatolóxicamente adverso, é un ha raza nada principalmente para a producción de carne.
Con pouco máis de 1000 cabezas na actualidade, trátase dunha das razas autóctonas en maior perigo de extinción, obxeto de plans de recuperación por parte da administración e de particulares, apoiados na subención de explotacións gandeiras desta raza perante a razas foráneas.
O progresivo abandono do rural, a introducción de razas máis productivas e a mecanización das tarefas agrícolas supuxeron a estocada definitiva ás razas que durante milenios alimentaron aos galegos.
Pertencente ao tronco das pardas ibéricas, esta e outras razas da Península, naceron ao parecer da domesticación da subespecie ibérica endémica de uro (Bos primigenius ibericus) e do cruce destas con outras razas orixinarias da franxa atlántica europea, de orixe céltico.
Esta e outras razas do noroeste son o legado vivo da cultura castrexa, e naceron tras os muros dos castros, ao abrigo dunha cultura moitas veces descoñecida e esquecida.
A raza caldelá caracterízase pola súa extrema docilidade, parda ao nacer, vai adquirindo co paso dos anos, a capa negra, signo de identidade da raza, en tempos esta vaca chegou a estar presente a un e outro lado do río Sil, fora dos límites da bisbarra de caldelas. hoxe en día existen exemplares desta raza en outros puntos da Galiza, ao abrigo dos plans de recuperación postos en marcha para evita-la extinción definitiva da raza.
A raza caldelá é a raza vacuna propia das Terras de Caldelas, adaptada as condicións duras dun terreo agreste e climatolóxicamente adverso, é un ha raza nada principalmente para a producción de carne.
Con pouco máis de 1000 cabezas na actualidade, trátase dunha das razas autóctonas en maior perigo de extinción, obxeto de plans de recuperación por parte da administración e de particulares, apoiados na subención de explotacións gandeiras desta raza perante a razas foráneas.
O progresivo abandono do rural, a introducción de razas máis productivas e a mecanización das tarefas agrícolas supuxeron a estocada definitiva ás razas que durante milenios alimentaron aos galegos.
Pertencente ao tronco das pardas ibéricas, esta e outras razas da Península, naceron ao parecer da domesticación da subespecie ibérica endémica de uro (Bos primigenius ibericus) e do cruce destas con outras razas orixinarias da franxa atlántica europea, de orixe céltico.
Esta e outras razas do noroeste son o legado vivo da cultura castrexa, e naceron tras os muros dos castros, ao abrigo dunha cultura moitas veces descoñecida e esquecida.
A raza caldelá caracterízase pola súa extrema docilidade, parda ao nacer, vai adquirindo co paso dos anos, a capa negra, signo de identidade da raza, en tempos esta vaca chegou a estar presente a un e outro lado do río Sil, fora dos límites da bisbarra de caldelas. hoxe en día existen exemplares desta raza en outros puntos da Galiza, ao abrigo dos plans de recuperación postos en marcha para evita-la extinción definitiva da raza.
Olá, dê uma passadinha láno meu blog. Adorei seu espaço, voltarei com mais demora para te apreciar. Que bom é está aqui. Voltarei, de certo.
ResponderEliminarSe puder me adicionar, vou adorar.
Abraço iluminado,
João, poeta. Já te sigo!