"O sorriso custa menos que a electricidade e da máis luz"- Proverbio escocés.Este ano parece que os reises se adiantaron, e truxeron un gran regalo para os amantes da naturaza da Limia, milleiros de cercetas comúns (Anas crecca) recalaron nas Areeiras da Limia, durante as derradeiras xornadas do ano 2010.
Xa en semanas anteriores se notaba unha forte entrada de acuáticas neste espazo natural do concello de sandiás, asi que, para festexar o aninovo, armeime de paciencia e pedinlle axuda ao meu pai, para contar todas e cada unha das charcas que a extracción de áridos teñen producido nos últimos anos na Limia, localizadas básicamente no concello de Sandiás, aína que non en exclusiva, xa que unha pequena parte delas pertence tamén ao concello de Vilar de Santos.
No tocante a esta especie o resultado foi espectacular, con 2445 ex censados, facendo recordar tempos de Antela, a recalada de aves era espectacular, como amosan as imaxes, non todas dese día, xa que, como ben dí Xabi Prieto, cando se vai a contar hai moi pouco tempo para nada máis, nin fotos, nin plumas, só números, e vule que hai presa.
Quixera agradecer así mesmo a paciencia demostrada polo meu proxenitor ao desprazarme en coche polo espazo e aforrarme unha chea de tempo no chollo.
Na postaxe anterior, Cosme Damián comenta a existencia dunha obra titulada: Vertebrados da Limia, dende a lagoa de Antela ós nosos días. Firmada polos autores: Antonio Villarino, Serafín González e Felipe Bárcena.
Esta é unha das poucas referencias bibliográficas específicas sobre o que debeu ser a fauna da Lagoa de Antela, e confeso agardo impaciente a publicación do resto deste título, xa que na actualidade, só se atopa publicada a parte que vai dende gaviformes a piciformes.
Unha das princiapais valías desta obra é, ao meu parecer, a recolleita de vernáculos feita polos autores á beira da desecada lagoa de Antela, pondo de manifesto en moitas ocasións que a barreira xeográfica exercida pola malograda masa de auga, foi causa da aparición de nomes vernáculos diferentes nos pobos de un e outro lado da mesma.
No tocante á cerceta (chamada charneco no Porriño), os autores recollen varias denominacións, demostrando un forte coñecimento popular da especie por parte das xentes limiás. Entre os nomes recollidos están Chilro, e Chirlo, un vernáculo onomatopeico orixinado polo reclamo desta anátida, o outro, nelo, ou anelo, é, segundo os autores, un diminutivo de ánade.
Pola miña parte aporto o nome de pato pequeno, recollido en Rairiz de Veiga, a listaxe por eles aportada, que consta de máis nomes pero que habitualmente atinxen a un único núcleo de poboación.
Xa en semanas anteriores se notaba unha forte entrada de acuáticas neste espazo natural do concello de sandiás, asi que, para festexar o aninovo, armeime de paciencia e pedinlle axuda ao meu pai, para contar todas e cada unha das charcas que a extracción de áridos teñen producido nos últimos anos na Limia, localizadas básicamente no concello de Sandiás, aína que non en exclusiva, xa que unha pequena parte delas pertence tamén ao concello de Vilar de Santos.
No tocante a esta especie o resultado foi espectacular, con 2445 ex censados, facendo recordar tempos de Antela, a recalada de aves era espectacular, como amosan as imaxes, non todas dese día, xa que, como ben dí Xabi Prieto, cando se vai a contar hai moi pouco tempo para nada máis, nin fotos, nin plumas, só números, e vule que hai presa.
Quixera agradecer así mesmo a paciencia demostrada polo meu proxenitor ao desprazarme en coche polo espazo e aforrarme unha chea de tempo no chollo.
Na postaxe anterior, Cosme Damián comenta a existencia dunha obra titulada: Vertebrados da Limia, dende a lagoa de Antela ós nosos días. Firmada polos autores: Antonio Villarino, Serafín González e Felipe Bárcena.
Esta é unha das poucas referencias bibliográficas específicas sobre o que debeu ser a fauna da Lagoa de Antela, e confeso agardo impaciente a publicación do resto deste título, xa que na actualidade, só se atopa publicada a parte que vai dende gaviformes a piciformes.
Unha das princiapais valías desta obra é, ao meu parecer, a recolleita de vernáculos feita polos autores á beira da desecada lagoa de Antela, pondo de manifesto en moitas ocasións que a barreira xeográfica exercida pola malograda masa de auga, foi causa da aparición de nomes vernáculos diferentes nos pobos de un e outro lado da mesma.
No tocante á cerceta (chamada charneco no Porriño), os autores recollen varias denominacións, demostrando un forte coñecimento popular da especie por parte das xentes limiás. Entre os nomes recollidos están Chilro, e Chirlo, un vernáculo onomatopeico orixinado polo reclamo desta anátida, o outro, nelo, ou anelo, é, segundo os autores, un diminutivo de ánade.
Pola miña parte aporto o nome de pato pequeno, recollido en Rairiz de Veiga, a listaxe por eles aportada, que consta de máis nomes pero que habitualmente atinxen a un único núcleo de poboación.
No hay comentarios:
Publicar un comentario