Amizade anfibia.

A palabra "anfibio" é de orixe grego, e ven a significar "que ten unha dobre vida", ou o que é o mesmo, que se atopa entre dous mundos. Esta definición encaixa perfectamente cas características dos anfibios, xa que a súa vida se atopa a medio camiño entre a auga e a terra.

Os anfibios teñen duas etapas na súa vida. A maioría dos anfibios inician a súa vida na auga, en forma de larvas (cágados). Cando as crías rematan de desenrolarse, é dicir completan a metamorfose, tamén na maioría dos casos, poderán vivir tanto na terra como na auga, estando ligados especialmente ao medio acuático durante a época reproductora.

O pasado día 11 de novembro de 2010, a miña colega Tania Fernandez da Cunha e máis eu fixemos unha curta pero intensa saída herpetolóxica polos arredores da cidade de Ourense. Esta saída obedecía á clara intención de vencer o medo ou repulsión que os hérpetos lle producían á miña amiga.

Así, pouco a pouco as especies foron aparecendo, gardafontes ibérico (Lissotriton boscai), rá dos regos (Rana iberica), sapo común (Bufo bufo), ra verde (Pelophylax perezi), sapiño comadrón (Alytes obstetricans), ra da veiga (Discoglossus galganoi), unha chea de bichiños que co seu doce caracter, fixeron a Tania esquecer, dunha vez por todas a súa fobia herpetolóxica.

Como vedes, ás veces, dous amigos separados por distancias que parecen insalvables, poden tender pontes entre dous mundos, incompatibles, para chegar a unilos dunha forma anfibia, e conquerir o equilibrio desexado, e poucas veces intentado.

Dende aquí quixera felicitar a Tania por encarar con valentía os seus medos, "tendendo pontes", hacia un mundo que lle era alleo e case hostil, demostrando non só unha extrema sensibilidade, senón tamén asertibidade hacia os nosos benqueridos anfibios.