COLEGAS

Mostrando entradas con la etiqueta Equus ferus. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta Equus ferus. Mostrar todas las entradas

martes, 1 de enero de 2013

O cabalo garrano, unha raza da prehistoria.

"Non fai falla renunciar ao pasado ao entrar no porvir. Ao cambia-las cousas non e necesario perdelas"- John Cage (1912-1992)- Compositor estadounidense.

O cabalo garrano é unha raza de cabalo doméstico (Equus caballus) moi achegada aos tipos de cabalos salvaxes que en tempos prehistóricos foron representados polos nosos antepasados na arte rupestre.
Esta raza autóctona habita nos montes do norte de Portugal e o Sur de Galicia en réxime de semilibertade. Xunto con outras razas do Norte ibérico, pertence ao tronco denominado cantábrico-pirenaico, comporto por outras razas tan populares como o cabalo galego ou o asturcón.

En moitas ocasións non temos en conta aos cabalos semisalvaxes dos montes galegos coma fauna propiamente dita, senón como un animal doméstico máis. Sen embargo existen opinións de peso para integrar aos cabalos ceibes dos montes galegos como un protagonista máis da fauna ourensá. Debido ao seu particular réxime de explotación, á súa historia natural, ligada íntimamente ao equilibrio ecolóxico do seu hábitat. E, ademáis como unha parte importante da cadea trófica dos depredadores e carroñeiros dos nosos montes.

O cabalo garrano é quizáis unha das primeiras razas de cabalo domesticadas na Península, xunto co sorraia e o losino, e polo tanto moi próximas ao cabalo salvaxe orixinal o tarpán (Equus ferus), extinto en Polonia no século XIX. Na actualidade podemos atopar ao garrano nas serras limítrofes con Portugal, como por exemplo a serra so Xurés-Gêres.

Trátase dunha raza relativamente pequena, cunha alzada de 120-150 cm, e un peso de entre 150 e 190 kg, de capa parda, como podedes ver nestas imaxes obtidas na serra do Xurés-Gêres.

















lunes, 31 de enero de 2011

Pretérito Imperfecto, 2º Capítulo: Listaxe dos mamíferos extintos na provincia de Ourense.


"O historiador é un profeta que mira cara atrás"- Heinrich Heine (1797-1856)- Poeta alemán.

Fai un tempo faleivos das especies de peixes que a nosa provincia perdeu en tempos recentes, e tamén das causas desa perda. Hoxe achégome a vós cunha nova listaxe, desta volta protagonizada poas especies de mamíferos que a nosa provincia perdeu en tempos históricos, e entendendo como tempos históricos dende a aparición da cultura castrexa (finais da idade do Bronce) ata a actualidade.

Todos os casos de extinción de especies de mamíferos rexistrados na provincia teñen como común denominador a masma causa, que non é outra que a persecución directa por parte do home, ben sexa como recurso cinexético, ben sexa como vinganza polos danos causados aos intereses económicos humáns.

Á hora de abordar este espiñento tema, valorei varias posibilidades, sen embargo, para non facer unha entrada excesivamente extensa, tomei a decisión, acertada ou non, de facer únicamente unha listaxe, deixando as causas intrínsecas e detalles específicos de cada especie, para unha entrada que se fará falando de cada unha delas dun xeito particular nun futuro próximo.

Moitas das especies aquí enumeradas xa foron tratadas nalgunha ocasión a través das páxinas deste blog, outras aínda que durante certo tempo extintas, son na actualidade obxet de proxectos de reintroducción de diferente natureza e orixe.

Esta é a miña listaxe polo tanto dos mamíferos ourensáns extintos en tempos hitóricos:

Urso ou oso pardo (Ursus arctos).

Lince ibérico, lobo cerval ou lubián (Lynx pardina).

Lince europeo, lobo cerval ou queixa (Lynx lynx).

Cervo (Cervus elaphus) extinto, reintroducido con posterioridade e actualmante en expansión.

Rebezo (Rupricapra pyrenaica) extinto, actualmente presente nos Montes do Invernadeiro mantido en réxime de semiliberdade.

Cabra brava, Cabra montesa do Xurés ou Mueyu (Capra pyrenaica lusitanica).

Uro, boi salvaxe (Bos primigenius).

Bisonte europeo (Bison bonasus).

Zebro (Equus hydruntinus).

Besta fera ou cabalo bravo (Equus ferus) tamén coñecido como tarpán.

Cabalo de Prezeawalskii (Equus prezewalskii). Sobre as especies de équidos salvaxes presentes en tempos históricos na Península Ibérica, hai moita controversia, polo que trataremos o tema en breve aportanto as últimas novidades sobre o tema saídas á luz recentemente.

Melón ou meloncillo (Herpestes icheneumon).

Castor (Castor fiber).

Esta é a lista negra, esta é a negra lista da vergoña ourensá, que expulsou da patria aos máis patrióticos animais sen sequera ofrecerlle asilo na diáspora, pero ollo, algúns parece que están a voltar, con ou sen axuda, e é posible, que no fin desta escura senda atopemos un atisvo de esperanza.